Skyldi gera allt sem hann gæti til þess að fá að vera lengur með fjölskyldu sinni.
Óskar Finnsson, veitingamaður, greindist með heilakrabbamein í byrjun árs 2019. Hann segir að þegar læknirinn var að útskýra fyrir þeim hjónunum hversu alvarleg staðan væri hafi konan hans spurt, á hann bara tíu eða fimm ár eftir? Þá hafi læknirinn sagt já, nei við mælum þetta krabbamein í mánuðum.
Óskar segist hafa tekið þá ákvörðun mjög snemma að hann skyldi gera allt sem hann gæti til þess að fá að vera lengur með fjölskyldu sinni. Þannig að þegar að kallið kæmi þá gæti hann sagst hafa gert sitt besta og meira hafi hann ekki getað gert.
Þannig hafi hann byrjað að gera breytingar sem reyndust honum vel. Hann breytti mataræðinu; tók út sykurinn og endurskoðaði það sem hann borðaði dags daglega. Óskar segist hafa þurft að synja sér um allt sem honum þótti gott og í raun og veru í tæp tvö ár hafi hann borðað næstum því bara eitthvað sem hann langaði ekki í. „En aukaverkanirnar af því að hætta að borða sykurinn voru náttúrulega þær að maður grennist bara. Það er bara dásamlegt líka” segir hann.
Óskar passaði líka upp á hreyfinguna, fór alltaf í ræktina þó hann hafi ekki verið að lyfta stóru lóðunum sem strákarnir hans voru að lyfta eða þeir sem hann var að æfa með. Hann hafi bara verið með sín tvö, þrjú kíló en hann allavega fór og hreyfði sig.
„Maður vill alltaf fá einhverja töfraformúlu, maður vill bara að læknirinn rétti mann eina töflu eða tvær og segi, svo verður þú bara fínn á morgun. Það er ekki þannig. Þetta er mataræðið, hugarfarið og hreyfingin” segir Óskar.
Þegar Óskar byrjaði í lyfjagjöf og geislum þá var honum strax bent á Krabbameinsfélagið og hans fyrsta tilfinning var að þetta væri ekkert sem hann þyrfti á að halda. Það endaði hins vegar þannig að hann fór og hitti sálfræðing. Síðan hafi þau hjónin farið saman og það hafi verið algjör bylting fyrir þau. Vegna þess að hann var veiki maðurinn, sá sem átti bágt. ,,Það var ekkert að konunni minni en hún sat hins vegar uppi með veika manninn”.
„Það sem hefur gefið mér rosalega mikið í þessari baráttu, bæði jákvæðni, styrk og frelsi er að konan mín og börnin mín eiga veitingastað og þar hef ég fengið að vera flest hádegi í vikunni að hjálpa þeim fylla á vatnsflöskur, hreinsa borðin, gera gagn, vera til staðar og vera hluti af einhverju. Ég þarf ekkert að fara í allar þessar utanlandsferðir eða eitthvað. Að fá að vera með fjölskyldunni sinni að gera eitthvað sem ég er búinn að gera alla ævi, vera innan um fólk og að þjónusta fólk. Það er það sem gefur mér kraft og styrk” segir Óskar.